NESAİ SÜNEN-İ KÜBRA

Bablar    Konular    Numaralar

KİTABU’L-CENAİZ VE’T-TEMENNİU’L-MEVT

<< 764 >>

في البكاء على الميت

13- Ölünün Arkasından Ağlamak

 

أنبأ هناد بن السري قال حدثنا أبو الأحوص عن عطاء بن السائب عن عكرمة عن بن عباس قال حضرت ابنة لرسول الله صلى الله عليه وسلم صغيرة فأخذها رسول الله صلى الله عليه وسلم فضمها إلى صدره ثم وضع يده عليها فقبضت وهي بين يدي رسول الله صلى الله عليه وسلم فبكت أم أيمن فقال لها رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أم أيمن أتبكين ورسول الله صلى الله عليه وسلم عندك فقالت ما لي لا أبكي ورسول الله صلى الله عليه وسلم يبكي فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم إني لست أبكي ولكنها رحمة ثم قال رسول الله صلى الله عليه وسلم المؤمن بخير على كل حال تنزع نفسه من بين جنبيه وهو يحمد الله قال لنا أبو عبد الرحمن عطاء بن السائب كان قد اختلط وأثبت الناس فيه سفيان الثوري وشعبة بن الحجاج

 

[-: 1982 :-] İbn Abbas anlatıyor: .Resulullah'ln (s.a.v.) küçük bir kızı vefat etmek üzereydi. Onu kucağına aldı ve onu göğsüne bastırdı. Sonra ellerini onun üzerine koydu. Resulullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) elleri arasındayken ruhunu teslim etti. Ümmü Eymen ağlamaya başlayınca Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) ona:

 

"Ey Ümmü Eymen! Resulullah (s.a.v.) yanında iken ağlıyor musun?" buyurdu. Ümmü Eymen de: "Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) ağlarken ben niye ağlamayayım" dedi. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):

 

"Ben ağlamıyorum; ancak bu bir rahmettir" buyurdu. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) daha sonra şöyle devam etti: "Mü'min daima hayır üzeredir; vücudundan ruhu çıkarılır da bu esnada bile Allah'a hamd eder."

 

Nesai der ki: "Ara b. es-Saib'in aklı ve şuuru bozulmuştu. Ondan rivayette insanların en sağlamı Süfyan es-Sevr! ve Şu'be b. el-Haccac'clır."

 

Mücteba: 4/12 ; Tuhfe: 6156.

 

Diğer tahric: Tirmizi, Şemail 325; Ahmed b. Hanbel 2412.

 

 

أنبأ إسحاق بن إبراهيم قال أنبأ عبد الرزاق قال أنبأ معمر عن ثابت عن أنس أن فاطمة بكت على رسول الله صلى الله عليه وسلم حين مات فقالت يا أبتاه من ربه ما أدناه يا أبتاه إلى جبريل أنعاه يا أبتاه جنة الفردوس مأواه

 

[-: 1983 :-] Enes anlatıyor: Fatima, Resulullah'ln (sallallahu aleyhi ve sellem) vefatına ağlıyor, ağlarken şöyle diyordu:

 

"Ey babacığım! Rabbine ne kadar da yakınsın! Ey Cebrail'e vefat haberini verdiğimiz babacığım! Ey Firdevs cenneti barınağı olan babacığım!"

 

Mücteba: 4/13; Tuhfe: 487.

 

Diğer tahric: Buhari 462; İbn Mace 1630; İbn Hibban 6622.

 

 

أنبأ عمرو بن يزيد قال حدثنا بهز بن أسد قال حدثنا شعبة عن محمد بن المنكدر عن جابر أن أباه قتل يوم أحد قال فجعلت أكشف عن وجهه وأبكي والناس ينهوني ورسول الله صلى الله عليه وسلم لا ينهاني وجعلت عمتى تبكيه فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم لا تبكيه ما زالت الملائكة تظله بأجنحتها حتى رفعتموه

 

[-: 1984 :-] Cabir anlatıyor: Babam Uhud savaşında şehit düşmüştü. Yüzünü açıp ağlamak istedim. insanlar beni engellemeye çalışıyor, ama Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) engellemiyordu. Halam da ağlamaya başlayınca Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):

 

"Ona ağlama! Zira siz onun cenazesini kaldırıncaya kadar melekler onu kanatlarıyla gölgelendiriyorlar" buyurdu.

 

Hadisin tahrici 1981 de geçti. - Mücteba: 4/13; Tuhfe: 3044.