KİTABU’L-CENAİZ VE’T-TEMENNİU’L-MEVT
في
البكاء على
الميت
13- Ölünün Arkasından
Ağlamak
أنبأ هناد بن
السري قال
حدثنا أبو
الأحوص عن عطاء
بن السائب عن
عكرمة عن بن
عباس قال حضرت
ابنة لرسول
الله صلى الله
عليه وسلم
صغيرة فأخذها
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم فضمها
إلى صدره ثم
وضع يده عليها
فقبضت وهي بين
يدي رسول الله
صلى الله عليه
وسلم فبكت أم
أيمن فقال لها
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم يا أم
أيمن أتبكين
ورسول الله
صلى الله عليه
وسلم عندك
فقالت ما لي
لا أبكي ورسول
الله صلى الله
عليه وسلم يبكي
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم إني
لست أبكي
ولكنها رحمة
ثم قال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
المؤمن بخير
على كل حال تنزع
نفسه من بين
جنبيه وهو
يحمد الله قال
لنا أبو عبد
الرحمن عطاء
بن السائب كان
قد اختلط وأثبت
الناس فيه
سفيان الثوري
وشعبة بن
الحجاج
[-: 1982 :-] İbn Abbas anlatıyor:
.Resulullah'ln (s.a.v.) küçük bir kızı vefat etmek üzereydi. Onu kucağına aldı ve
onu göğsüne bastırdı. Sonra ellerini onun üzerine koydu. Resulullah'ın
(sallallahu aleyhi ve sellem) elleri arasındayken ruhunu teslim etti. Ümmü
Eymen ağlamaya başlayınca Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) ona:
"Ey Ümmü Eymen!
Resulullah (s.a.v.) yanında iken ağlıyor musun?" buyurdu. Ümmü Eymen de:
"Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) ağlarken ben niye
ağlamayayım" dedi. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.):
"Ben ağlamıyorum;
ancak bu bir rahmettir" buyurdu. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) daha
sonra şöyle devam etti: "Mü'min daima hayır üzeredir; vücudundan ruhu
çıkarılır da bu esnada bile Allah'a hamd eder."
Nesai der ki: "Ara
b. es-Saib'in aklı ve şuuru bozulmuştu. Ondan rivayette insanların en sağlamı
Süfyan es-Sevr! ve Şu'be b. el-Haccac'clır."
Mücteba: 4/12 ; Tuhfe:
6156.
Diğer tahric: Tirmizi,
Şemail 325; Ahmed b. Hanbel 2412.
أنبأ إسحاق
بن إبراهيم
قال أنبأ عبد
الرزاق قال
أنبأ معمر عن
ثابت عن أنس
أن فاطمة بكت
على رسول الله
صلى الله عليه
وسلم حين مات
فقالت يا
أبتاه من ربه
ما أدناه يا
أبتاه إلى
جبريل أنعاه
يا أبتاه جنة
الفردوس
مأواه
[-: 1983 :-] Enes anlatıyor: Fatima,
Resulullah'ln (sallallahu aleyhi ve sellem) vefatına ağlıyor, ağlarken şöyle
diyordu:
"Ey babacığım!
Rabbine ne kadar da yakınsın! Ey Cebrail'e vefat haberini verdiğimiz babacığım!
Ey Firdevs cenneti barınağı olan babacığım!"
Mücteba: 4/13; Tuhfe:
487.
Diğer tahric: Buhari
462; İbn Mace 1630; İbn Hibban 6622.
أنبأ عمرو بن
يزيد قال
حدثنا بهز بن
أسد قال حدثنا
شعبة عن محمد
بن المنكدر عن
جابر أن أباه
قتل يوم أحد قال
فجعلت أكشف عن
وجهه وأبكي
والناس
ينهوني ورسول
الله صلى الله
عليه وسلم لا
ينهاني وجعلت
عمتى تبكيه
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم لا
تبكيه ما زالت
الملائكة
تظله بأجنحتها
حتى رفعتموه
[-: 1984 :-] Cabir anlatıyor: Babam Uhud
savaşında şehit düşmüştü. Yüzünü açıp ağlamak istedim. insanlar beni
engellemeye çalışıyor, ama Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)
engellemiyordu. Halam da ağlamaya başlayınca Resulullah (sallallahu aleyhi ve
sellem):
"Ona ağlama! Zira
siz onun cenazesini kaldırıncaya kadar melekler onu kanatlarıyla
gölgelendiriyorlar" buyurdu.
Hadisin tahrici 1981
de geçti. - Mücteba: 4/13; Tuhfe: 3044.